არ მჯერა მადლის და ქვის და მისთანების სიყალბის სასახლეს მივადგი ხარაჩო, ვთამაშობ ბედნიერს, ვთამაშობ უბედურს, ხან ჯანმრთელს და ხანაც ავადმყოფს ვთამაშობ. ვთამაშობ ზესულელს უკვე მერამდენედ, ყველა შეგონებას ვაცხადებ ბათილად, მოთხოვნა არ არის ბაზარზე - ჭკვიანის, თორემ ვითამაშებ ჭკვიანსაც ადვილად... ვთამაშობ კეთილს და ვთამაშობ ბოროტს და (ოცნებას არ ვაძლევ უფლებას - დამახრჩოს) ვთამაშობ რაინდს და ვთამაშობ მშიშარას, ვთამაშობ ღარიბს და მდიდარსაც ვთამაშობ!
ვიცი რაც მომელის ბოლო გასტროლებზე, ამიტომ სცენაზე არ ვიწვევ პარტნიორს, ხანდახან რომ მინდა სუფრასთან მიმიშვან, გულზე მჯიღისცემით ვთამაშობ პატრიოტს...
შეგხვდი და სპეკტაკლი დამთავრდა მაშინვე, დავხურავ ფარდებს და რამპებსაც ჩავაქრობ, შენი სიყვარული ვეღარ ვითამაშე და ახლა უშენოდ სიცოცხლეს ვთამაშობ.
