მეშინია შენი დაკარგვის...არა.შენი დაკარგვის კი არა.შენ ხომ ისედაც არ ხარ ჩემი... მე იმ ოცნების დაკარგვის მეშინია,რომელიც ჯერ არც კი ამხდენია... მე მეშინია,რომ ყველაფერი მზის ჩასვლასავით გაქრება და მეორე დილითსაპირისპირო მხრიდან,როგორც მზე,შენც გაციებული და მდუმარე შემომანათებჩამქრალ თვალებს... მეშინია... მეშინია ახლოს მოსვლის,რომ არ დამწვა... მეშინია შორს წასვლის...რომ არ დაგავიწყდე და სხვას არ გავუხსნა გზა შენი გულისკენ... მეშინია... ვიცი,ოცნებები იმიტომაა,რომ არ ახდესო,ნათქვამია...მაგრამ ტრფობის ცეცხლით აალებულს ყველაფრის იმედი აქვსო,ესეც გამიგონია... ხოდა ძვირფასო მეც მაქვს შენი იმედი...არა.შენი კი არა...შენი გულის იმედი
