|
|
ხეტიალით ძლიერ დავითვერი,
სასტიკია: სევდას დაღლაც ერთვის,
მიველ, ვნახე ცისკარივით ფერი,
ვიდექი და ვლოცულობდი შენთვის.
ვიტრინაში ჩანდი, როგორც დილა.
როცა სხივი ჰქარგავს ხოლმე ველებს,
გიცქეროდი, მაგრამ ისე ფრთხილად,
როგორც ერთ დროს მოვეფერე ხელებს.
|
|
ნანახია: 501 | კომენტარები: 0 | ავტორი: სტუმარი |
|
|
|
|
|
|
