შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგეები, მწყურალს სიყვარულით კოცნა ეამება, შენთან გათელილი ტრფობის ღამეები, წარსულს გავატანო როგორ გეკადრებ?. ან კი რა მქონია,წარსულს რომ გადავცე. თითო შეხება და თითო გაღიმება, ან რა ვუსახსოვრო გული გამიძარცვე, თავად გამიძარცვე შენი მოგონება. შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგეები, სიტყვა დამწყვდეული უნდა გავაჭენო, რატომ ამიშენე შენს წინ დარაბები, ჩემი გაზაფხული სადღა გავაშენო?! ჩემი სიყვარული ნაყოფს ვერ მოისხავს, სარწყავს კალაპოტი თავად შეუცვალე, მაგრამ გაიხარებს როგორც სარეველა, როგორც სარეველა აღარ შეგიბრალებს. შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგები, ბოლო სასმისიც და სული დაილევა, ასე გაფერმკრთალდა შენი სინატიფე, ჩემში სარეველას რომ ვერ შეელევა. ფრთები დაალეწე შენ ჩემს შემოდგომას, შავ-თეთრ ფოთოლცვენას წითლად დაათოვე.
