შენს სულში რა მინდა? თუ ვერ გავათენე, მასში, სიმარტოვის ბნელი ირონია. ახლა გატირებდი, დედას გეფიცები, თუმცა, ეგ ცრემლებიც, ჩემთვის მირონია. მე შენთან რა მინდა? - ზედმეტი სიტყვების, მაგივრად თვალიდან მზის სხივის დაკრეფა, ყველა გაელვებით, რომ ჰგავდე გაზაფხულს, ისე კი ამინდი მანაღვლებს ნაკლებად. ან ეხლა რად მინდა? ვუყურო უშენოდ, ბნელ ქალაქს - მაღლიდან, დაყრდნობით რაფაზე, ქალაქში ნისლია (ეს მე ვარ ამ წუთას) და სიო ქუჩებში აცეკვებს ნაფაზებს. რა მიყვარს? - რომ ვწყდები, საერთოდ სამყაროს, შენს მკერდზე ჩასუნთქვით, თავს როცა მივადებ და მინდა, ხო მინდა! მეტს ვითხოვ ყოველთვის, რომ უფრო თბილოდეს, რომ უფრო გიყვარდე. მე შენგან რა მინდა? - სუნთქვა ასინქრონულ პულსში გადაზრდილი გულის ჩქარი ფეთქვა, როცა ახლოსა ხარ - მუდამ ასე არის, ან თუნდაც შორს იყო, მაინც უნდა მეთქვა - მიყვარხარ...
