შენზე ფიქრებმა გამაწამეს და რა ხანია,

ლამის ფიფქებად დამეყაროს მხრებზე ნისლები...

გრდძნობა აღელდა, აბობოქრდა წარსულის ჩრდილად -

ღამის წყვდიადში მოპარული უგონო კოცნის!

ნისლი ჩამოწვა ზამთრის კიდეზე ...ჩამოწვა ნისლი,

შენ მიმიკარი მკერთან ახლოს, - ო შენი სუნთქვა

მე სულს მიკმავდა. მზე ლოდინით დადაიქანცა

და დაიფერთხა თვალცრემლიანმა მთვარემ გრძნობები...

გამთენიისას იდულამებამ ფერი იცვალა,

მე -

შემაჟრჟოლა,

შენ -

მომათავსე გულის სიღრმეში,

ვგონებ რომ ვნება გარდისახა მეწამულისფრად

და მძაფრი განცდა გარიჟრაჟის დარჩა ყივილი!

სევდა ჩამოჯდა ზამთრის კიდეზე ...

ჩამოწვა ნისლი,

მას შემდეგ შენ ხარ ჩემი სულის უხმო კივილი!

ნანახია: 377 | კომენტარები: 0 | ავტორი: სტუმარი

კომენტარის დამატება
Name *:
Email:
Code *:





Website builder - uCoz