|
|
შენზე ფიქრებმა გამაწამეს და რა ხანია,
ლამის ფიფქებად დამეყაროს მხრებზე ნისლები...
გრდძნობა აღელდა, აბობოქრდა წარსულის ჩრდილად -
ღამის წყვდიადში მოპარული უგონო კოცნის!
ნისლი ჩამოწვა ზამთრის კიდეზე ...ჩამოწვა ნისლი,
შენ მიმიკარი მკერთან ახლოს, - ო შენი სუნთქვა
მე სულს მიკმავდა. მზე ლოდინით დადაიქანცა
და დაიფერთხა თვალცრემლიანმა მთვარემ გრძნობები...
გამთენიისას იდულამებამ ფერი იცვალა,
მე -
შემაჟრჟოლა,
შენ -
მომათავსე გულის სიღრმეში,
ვგონებ რომ ვნება გარდისახა მეწამულისფრად
და მძაფრი განცდა გარიჟრაჟის დარჩა ყივილი!
სევდა ჩამოჯდა ზამთრის კიდეზე ...
ჩამოწვა ნისლი,
მას შემდეგ შენ ხარ ჩემი სულის უხმო კივილი!
|
ნანახია: 377 | კომენტარები: 0 | ავტორი: სტუმარი |
|
|
|
|
|
|