.. შენი სახეა ნუთუ, ღამით ჩემთან რომ მოდის და დამძიმებულ ქუთუთოებს ძილს არ ანებებს? ნუთუ შენ მიფრთხობ სანატრელი სიმშვიდის ლოდინს, როცა თავადაც ემსგავსები ღამის ზმანებებს?
შენი სულია ნუთუ ჩემთან შორით მოსული, რაც საქმეში და საფიქრალში ძალად მეჭრება, ამაოებით და სირცხვილით გარემოცული ჩემი ცხოვრება რომ შეიპყრონ კვლავაც ეჭვებმა?
არა, შენ არ ხარ, ვინც თვალთაგან წარმტაცა რული, არც სიყვარულის ზმანება ხარ და არც მაქცია, ეს მხოლოდ ჩემმა სიყვარულმა წამართვა სრული მოსვენება და შენს დარაჯად გადამაქცია.
მე შენთვის ვფხიზლობ, შენ კი სადღაც იღვიძებ ამდროს... ჩემგან შორსა ხარ, ვიღაც სხვა კი გულს ახლოს განდობს.
