სუსტი ხელებით ნაწვიმარ ცაზე ისე აგწიე რომ ვეღარ შეგწვდი . ღმერთად გაქციე და მერე რისთვის ,.. გამიხსენებდი რა ვიყავ შენთვის?.. შენ შენი თავი გიყვარდა ძლიერ ასე უგულო ასე ამაყი იმიტომ იყო ბოლოს და ბოლოს ის უჩვეულო სევდაც წამართვი . მე შენ მიყვარდი თითქოს აქამდის იმ უჩვეულო მზერა , იერით , არ დაიჯერო ეს არ ყოფილა… ფიქრი მიყვარდა მე ჩემმიერი ფუჭად ვხატავდი სველი ხელით ცას უკვე დაწინწკლულს მრავალწერტილით მე შენ ? არასდროს არ მყვარებიხარ , ღმერთი მიყვარდა ჩემგან შექმნილი
