ერთი და ორი... არა სიბერე ჯერ ადრეა, დავღლილვარ მგონი... თეთრი ნისლივით როგორ ქრება ტკივილი ხორცის... და შენს მაგივრად ტუჩის კუთხეს ფინჯანი კოცნის ქაფქაფა ჩაის სურნელით და მდუღარე ბაგით... ბედნიერი ვარ რაც რომ მქონდა ძვირფასო,ამით.. უბრალოდ ეხლა ღამე ისე ჯიუტად ფხიზლობს... მე წერილს გწერ და ასე უფრო დავღალო ვინძლო... გადაიღლება მალე ალბათ სარკმელთან დგომით... მასაც ჩვენსავით სულ არ უყვარს ბალიში მგონი... დახუჭავს თვალებს,თან გაყვება სურნელი მოცვის ძილი ნებისა საყვარელო შორიდან გკოცნი..
