გარეთ ავდარია წვიმს რახანია, მგონი უკვე ყინავ და ზამთარია. არა, არა ყინავს, მხოლოდ გულსა სცივა, ნუთუ შენ არ გცივა და გული არ გტკივა?! წვიმს რა ხანია და ზამთარია... შენი გამოხედვა მომნატრებია. წვიმის წვეთები, ხომ ჩემი ცრემლებია. ცა კი, ჩემო კარგო, ჩემი თვალებია. ეს ის თვალებია, შენ რომ შესცქეროდი და შენ სიყვარულს , რომ მხოლოდ მათ უმხელდი. გარეთ ავდარია წვიმს რა ხანია.... გაზაფხული მოვა.... გულს უხარია.
