ჩემი ჭიამაია ისევ მოვიდა გუშინ და ღამე ერთად გავატარეთ... დილით წითელი ლაქასავით ეტობოდა თეთრ ზეწარს... მგონი ვატკინე... ადრე თავის მოკვლა უნდოდა, ეხლა გაფრინდა... გზად ჩემი ცრემლები გავატანე რომ დაბრუნებულიყო...
გრძნობის სარკეში არეკლილ სამყაროს რომ დაინახავ ხვდები რომ შენ კი არ ხარ სამყაროში, ისაა შენში...
გაწვიმდა და ჩემმა ჭიამაიამ წვიმის ცრემლებში მაცურავა... ცურვა არ ვიცი-მეთქი და ხელი გამიშვა - ლამაზი იქნებიო, თვალებს რომ დახუჭავ... მე შენ მიყვარხარ...
როცა ადამიანმა იცის რომ გაზაფხული შემოდგომის შემდეგ მოდის, არც ზაფხულს ელოდება და არც ზამთრის ეშინია...
