წლებმა საათებად ჩაიარა წლები საათივით მდევდა, დრომ რა უცაბედად გაიარა გრძნობის ყველა წამი დედა.. რამდენ ბოროტებად ჩამეკირა გულში კლდედ ქცეული სევდა მთელი დღეები და ღამეები მუდამ მეყვარები დედა! შენთან მოვედი და შემიფარე, აღარ დაგშორდები მეტად, ოქრო მუჭა–მუჭა დავარიგე შენთვის აღარ დამრჩა დედა.. ყველა მეგობარი დამეფანტა ქარიც აღარ ჩადგა ბედად, სადღა მოვიძიო ფიქრის მოზიარე ვისღა მივაკითხო დედა? ფიქრი ღრუბელია მარტოობა ფიქრმა დამიბნელა მზე და რატომ არ მასწავლე სიძულვილი მღუპავს სიყვარული დედა!
დედი! მე აღარ ვიცი რა მოხდება როცა მოვკვდები, ცრემლი დაიღვრება, ალბათ ბევრი დაუცხრომელი, დედა ატირდება და გამოჩნდება ცაზე მტრედები, მე დავბრუნდები, დავბრუნდები დედი გპირდები. იტირებენ, ალბათ იტირებენ ცხარე ცრემლებით, მე კი სამსჯავროზე ალბათ ღმერთთან ახლოს ვიქნები, და ის მომესჯება რაც დავთესე ჩემი ცხოვრებით, სასჯელი რა იქნება? სულ ამაზე მიდის ფიქრები... სასჯელი ალბათ ის იქნება, რომ შენ ვერ გნახავ, ღრმა სიბერეში ტანჯვით გარდაცვლილს, მე ვერ დაგმარხავ, დედი ხომ იცი, რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ, ამ დიდ სიყვარულს მხოლოდ შენთვის, შენთვის ვინახავ.
სადაც ყვავილები მთავრდებიან და შენი თითები იწყებიან, შენი თითებიდან დაწყებული, ჩემი დაკარგული მიწებია. არ ღირს ობლობაზე ლაპარაკი, სულით ობლობასაც ნუვინ ტირის, საკუთარ ძარღვებში დავწანწალებ, ერთი უცხოელი ტურისტივით, თანაც დაკიდებულს, საცალფეხოს, ფართოდ ვიღიმები გულისტკივილს. უკან ურდოები მომყვებიან და მიტოვებული მეფეები, როცა ყველაფერი წესრიგშია, როცა ყოჩივარდებს ეფერები. სხვებით სხვა მგოსნებმა გაიხარონ, ალბათ, ჩემს გვირგვინად ეს აკურთხეს: მთელი უშენობის მფლობელი ვარ, დიდი დანაკარგის მესაკუთრე.
მე მოვალ შენთან,ვით გაზაფხული, ჩამოგაშორებ გულიდან ყინვას. მე მოვალ შენთან, ვით ანცი სიო, რომ, სიყვარულზე რაიმე გითხრა. გზა თუ ამებნა შენსკენ სავალი, სიზმარში მაინც უთუოდ გნახავ. მე დაგიტოვებ ბაგეზე ამბორს და ფეხაკრეფით, უჩუმრად წავალ...
თუ, მოგენატროს ჩემთან ალერსი, ჩემი თვალები, თუ, გაგახსენდა, მე, ყვავილების თეთრი ბილიკით, თვით, სიყვარული მომიყვანს შენთან.
და როცა მოვალ, ვით, გაზაფხული, კრძალვით შემოვხსნი შენს სულში კარებს, მე მოვალ შენთან ისე უჩუმრად, რომ, გაოცებით მომაპყრობ თვალებს.
გადაგავიწყებ ყოველგვარ წყენას და დაგიკოცნი თაფლისფერ თვალებს. მე შეგიყვარებ ისე ძლიერად, რომ, შეშურდება, შენი სხვაკაცებს.
