მე შენ ფიქრებში დამთენებია, დილით კი ლექსიც დამიწერია, ეს სიყვარულზე უფრო მეტია, შენი დანახვით ცრემლიც მდენია. ეს ცრემლი ჩემში სიყვარულია, სიყვარული კი თავად ღმერთია, გხედავ და მიკვირს თურმე უშენოდ არცერთი წამი არ შემძლებია...
მუზას ღალატი არ სცოდნია იყო ულევი ლოთებმაც შექმნეს პოეზია გამოულევი ჩვენს სამშობლოზე,სიყვარულზე,ლამაზ ქალებზე იმედის სხივით განათებულ ბავშვის თვალებზე.
სწორედ ამიტომ დასაგმობი არ არის ლოთი ფხიზელს ნასვამზე მეტად უყვარს ჩხუბი და შფოთი ღვინო მუზაა სიყვარულის არის მდინარე ლექსიც იქმნება მის გემოდან გამომდინარე.
შუა ქლაქში ჩაძინებულს თუ ნახავთ ბოთლით მას მათხოვარი არ უწოდოთ ლოთია-ლოთი მიეცით ხურდა არ დაუწყოთ,ლანძღვა და გმობა ის პოეტია და პოეტად ლოთობამ შობა.
არც მეფეები არ ყოფილან ღვინოსთან მწყრალად მათაც უყვარდათ დალეულზე ლექსი და შფოთი, დაიმახსოვრეთ ქვეყანაზე ვერ იარსებებს პოეზიაზე დიდი მეფე და დიდი ლოთი
მე აღარ მინდა ამ ქვეყნად ყოფნა, სადაც ღალატი უკვე მოსულა, სადაც არარის დანდობის ფუძე და ღირსეულნი აღარ მოსულან. ქართველი ქართველს უკვე არ ინდობს ძმა ძმას ღალატობს, უნდობლად, გულით, დღეს სიყვარულიც აღარ არსებობს და ღალატია მარტოდ მოსული. მე აღარ მინდა ამ ქვეყნად ყოფნა, მე ამას ვამბობ, ხმამაღლა, მტკიცედ, ქართველი, ქართველს როცა ვერ ინდობს, აქ მე რათ მინდა სიცოცხლით ვიდგე. ბრძოლა მწყურია, მე უკვე ვიწყებ, და ქართველებსაც მივმართავ მტკიცედ, გავიდეთ გარეთ ვებრძოლოთ მხარეს რომელიც არის ხალხისთვის მწარე...
არ გიგონებდე არ არის წამი, არ მომენატრო არა რის წუთი, ხარ ბალახებზე დაყრილი ნამი, ფართქალა ბარტყი არწივის ბუდის.უძირო ზეცა, მიწა აყალო, სიამის წყარო, სულის ოცნება, ჩემთვის კი მართლაც მთელი სამყარო, უნდა მაცოცხლონ შენზე ლოცვებმა! "
გუშინ გხატავდი ფანქრით ჩემს სულში და აღარ დამრჩა სხვისთვის ადგილი და გეღიმება, უშენოდ ყოფნა რომ აღარ არის ჩემთვის ადვილი. შენა ხარ ჩემი სიტკბოც, სიმწარეც, ჩემი ყოველი და არაფერი, მაგ ამოსუნთქვის სურნელი შემშლის, გალაკტიონს ვით ხიბლავდა მერი. სულაც არ მინდა ზედმეტი სევდა, აღარ ვარსებობ უშენოდ თითქმის, თუ ახლოს არ ხარ, მწყინდება ზეცაც და ყველაფერი არაფრად ითქმის.
