მე თუ მოვკვდები, მე მომკლავენ შენი თვალები და უფსკრულისკენ მიმავალ გზას გამინათებენ. მე თუ მოვკვდები, მე მომკლავენ შენი ტუჩები
ისე მომკლავენ ერთ კოცნასაც არ მაღირსებენ. წვიმა თუ მოვა და იტირებს ჩემს მკვდარ ოცნებას მომაკვდავ იმედს და სიყვარულს გამოიტირებს ყურს თუ დაუგდებ სევდიანი ქარის სიმღერას
მაშინ საკუთარ ტკივილებსაც გამოიტირებ. მე თუ მოვკვდები, მე მომკლავენ შენი ხელები ისე მომკლავენ ერთხელაც არ შემეხებიან სხვა რას გაიგებს, ასე ძლიერ რად მენატრები
სხვა რას გაიგებს, სხვები შენ რას შეგედრებიან მე თუ მოვკვდები, ეგ თვალები მომიღებს ბოლოს მაგრამ სიკვდილიც იგვიანებს თითქოს ჯინაზე და შენი კოცნა, შენი კოცნა მიშველის მხოლოდ კოცნით მაჩუქე უკვდავება ამ ქვეყანაზე
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი სანთლებს უნთებდა ღვთიშობლის ხატებს შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი ცხელი ცრემლები უწვავდა თვალებს იწვოდა სანთელი ნელა თითქოს სიყავრულს ეკიდა ცეცხლი და იმ ერთ სანთელს უცქერდა ყველა ქურდმა ბიჭმა დაწერა ლექსი როგორ მიყვარხარ ჩემო ძვირფასო შენზე ფიქრისთვის არ მყოფნის ძალა და უშენობას ვეღარ ავიტან და თავს მოვიკლავ მოვიკლავ მართლაც ლოცვა მოუვლინე ყოვლად წმინდისაგან გული განუმტკიცე ყოვლად მშვენიერი იყოს უმანკო და ხსნილი მიწისაგან იყოს ლამაზი და იყოს მშვენიერი ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი და შსცქეროდა ღვტისშობლის ხატებს რა არის ქალი? ფიქრობდა იგი რა შეუდზლიათ ამ ქვეყნად ქალებს? ო, ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა მზე დამანახა და ცის სინათლე ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა და ენთო მხოლოდ ქურდის სანთელი...
გეყო, შესდექ, გიწყენს ღმერთი! წვიმავ, - ეს შენ გეხება. რადგან ზოგი შენი წვეთი სატრფოს ტუჩებს ეხება. ეს ტუჩები მე მეკუთვნის, ვერავის ვერ დავუთმობ. თუ შესცივდა სატრფოს, ტუჩებს ჩემს ტუჩებით გავუთბობ. გეყო, ცელქო წვიმის წვეთო, დაიმოკლე ფეხები. თმები - გინდა დაუსველე, ტუჩებს ნუ შეეხები!
ახლა კვნესიან მგლოვარების ალბათ ზარები ახლა საღამო, დახშულია ამავდროებით. მე ჩემს ლოცვებში მახსენდება შენი თვალები, და ეს თვალები მოცულია განმარტოებით... ზარებს კვნესაში აჰყვებიან ანგელოზები, მე მოვუხდები შენი სახლის წითელ სახურავს. შენი საფლავი აღსავსეა რუხი ლოდებით, და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს.... ..... დღეს დაიხშება... სასუფევლის თეთრი კარები. შენი შეშვება აუკრძალავს თურმე განგებას. მე თეთრ ლოცვებში დავინახე შენი თვალები, და ეს თვალები კვლავ ელიან განმარტოვებას. გაფერმკრთალდება ზღვის ნეტარი სილურჯეები.... მე დავამშვენებ შენი სახლის ლამაზ სახურავს. შორს ის მიზნები დარჩებიან მიუღწეველნი, და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს. ახლა კვნესიან... მგლოვარების... ალბათ ზარები. ახლა საღამო... დახშულია... ამავდროებით. ჩუმად ლოცვაში გამახსენდა შენი თვალები,, და ეს თვალები მოცულია, განმარტოვებით
