ოდესმე. . . ღამით . . .გაისმება შენს კარებზე ჩემი ზარის ხმა, კარებს გააღებ და ვერ მიცნობ, შენ ელი სულ სხვას . . . . აცრემლებული, გულნატკენი და აერეული მე გავუყვები გაყინული დეკემბრის ცივ გზებს . . .
გრძნობებისაგან აფეთქებული თან წამოვიღებ შენს გაოცებულ მზერას და სიტყვებს . . . ოღონდ იცოდე, რომ ოდესმე . . ერთ ქალს . . . უყვარდა შენი სიტყვა და სული . . .
მაგრამ შენამდე სულ სხვამ დაიპყრო მისი სხეული და მისი გული . . . მინდა უბრალოდ მხოლოდ ერთხელ ჩაგიკრა გულში. . . გითხრა ისიც, რომ ჩემს შვილს შენი სახელი ჰქვია . . .
და თუკი ოდეს მარტო დარჩები უდიერ ბრბოში, იცოდე ვიღაც შენი ლექსებით სიცოცხლეს ჰქმნიდა.
როცა გინატრე,მაშინ დაგკარგე, მაშინ ჩამიქრა ერთი სანთელი, ისე წახვედი,სიტყვა არ გითქვამს და მომიხურე გულის კარები, მაშინ დამტოვე, როცა გინატრე, როცა მინდოდა შენს გვერდით ყოფნა, მაშინ ჩამიქრე ტრფობის სანთელი, როცა მინდოდა მე შენზე ლოცვა, რატომ დამტოვე რა დაგიშავე, რატომ გამხადე ცხოვრების მონა, რატომ არ გჯერა ამ ქვეყანაზე, არ შემიძლია უშენოდ ყოფნა...
შენზე ოცნებებში ფიქრი დამიღლია, ისე შემიყვარდი ვერც კი გამიგია, როგორ მენატრები სხვებმა არ იციან ის, რომ უშენობით გული დაილია, შენზე ოცნებაში უკვე მერამდენედ თეთრად უსასრულო ღამე გაილია, გიცქერ თვალებში და ძლიერ მენატრები, შენი სიყვარული სულში ამინთია...
გითხრა რა იყო? არაფერი. . . მინდა აქ იყო. დარდი გაგიყო უშენობამ იცი რა მიყო? სული დამძიმდა… არაფერი აღარ მახარებს... სევდა მაწვიმს და ცრემლი კოცნის დაღლილ წამწამებს. ყველა შორი და . . ახლო მდგომი უფრო დუმდება. ის ვინც მოვიდა არ მოსული უკან ბრუნდება.. გზები გაიყო... ცა გაიღო... გული გაიპო…... ბნელმა ნათელი შემიცვალა და მზე წაიღო. შველად ვეძებე შენისთანა არსად არ იყო. უკვე სიკვდილმაც შემიყვარა გესმის რა იყო?!
ბევრი ვეძებე შენისთანა წლები გაფრინდა. . . გული ვერავინ შემიცვალა მოდი თავიდან. . .
ყველაზე ლამაზი სიჩუმე ყოფილა, სიჩუმე არაფრის მთქმელი, ყველაზე ლამაზი ოცნება ყოფილა ოცნება სათქმელად ძნელი, ყველაზე ადვილი ლოდინი ყოფილა, შეხვედრა ყველაზე ძნელი, ყველაზე ადვილი სიკვდილი ყოფილა ცხოვრება... ძალზე ძნელი .
როცა სიცოცხლე მიხაროდა გული სითბოსაგან დამიცალე, როცა სიგიჟემდე შემიყვარდი შენთან სიახლოვე ამიკრძალე, ოცნება წმინდა რაც კი გამაჩნდა ყველა ამირიე, დამიშალე. შენი გაღიმება შემიყვარდა მერე შეხვედრაც კი ამიკრძალე. მარტო სიყვარულის ცოდვა მაწევს, მაინც არაფრით არ შემიბრალე. შენი სიყვარული მიხაროდა ღიმილი კი ცრემლად შემიცვალე. შენი დავიწყება მაიძულე, მაგრამ მერე ისიც ამიკრძალე
ჩვენ გავიბუტეთ და ორივეს დარდი გვმოსავდა, ჩაქრა სურვილი ძველებულრი დარდით მოგიხმო, არა იმიტომ, უშენობა რომ გამოვცადო, გაიგო ფასი უჩემობის,მხოლოდ იმოტომ, და მაინც მინდა ჩემს ცარიელ სიმყუდროვეში, ჩუმად მოგიხმო, შეგირიგო და გაპატიო, არა იმიტომ, უშენობას რომ ვერ მოვითმენ, სხვას ვერასოდეს შევიყვარებ, მხოლოდ იმიტომ
წვიმასთან ერთად იბადება შენზე ფიქრები მზისა სხივებზე თამაშობენ მოგონებები თოვლის ფიფქივით ეშვებიან დაბლა გრძნობები და ნიავს მოაქვს შორს წასული შენი სიტყვები
შენ დამაფიქრე, შენ მომეცი მე ძალა დიდი რადგან მესწავლა და მეარა სწორი ნაბიჯით მინდა მადლობა მოგიხადო ძალიან დიდი და დავიტოვო იმედები შენი ჩამოსვლის
გავივლი თოვლში, რადგან მათგან ვიგრძნო იგივე შევხედავ მზეს და მოგონებებს კვლავ დავიბრუნებ ვივლი წვიმაში, რადგან მხოლოდ მას ესმის ჩემი და ნიავს ჩემსას გამოვატან შენთან ჩემს სიტყვებს
