ერთხელ მინდა გავიღვიძო შენს მკლავებთან.. ერთხელ მინდა გავახილო თვალები და... გითხრა,როგორ ჩამეძინა ვარსკვლავებთან კოცნა როგორ აგიკრიფე ხელებიდან... მინდა ერთხელ,თუნდაც ერთხელ ძილში შემკრთალს, შენმა ტუჩმა დააფინოს კოცნა ბაგეს.. ერთხელ მინდა დავიძინო მხოლოდ შენთან გავეჯიბრო შენს სიზმარს და შენს წილ ღამეს. გული მერე სიყვარულმა გამიგიჟოს სულმა ვეღარ დაიტიოს მონატრება მითხრა ჩუმად...მხოლოდ ერთხელ დამიფიცო "შენ თუ წახვალ,ბევრი რამე მომაკლდება" ერთხელ მინდა გავიღვიძო შენს მკლავებთან ერთხელ მინდა გავახილო თვალები და... გითხრა როგორ ჩამეძინა ვარსკვლავებთან კოცნა როგორ აგიკრიფე ხელებიდან!!!!
ვიცი წახვედი დაბრუნდები ნეტავ კვლავ როდის?- ჩემს კედლებს შენი, ქრონიკულად შერჩათ სიფითრე.... ლოყაზე კოცნა,- გიტარაზე, ბოლო აკორდი დატოვე.-ხოდა, არ მითხარი რა გაიფიქრე.
უკვე დამღალა თვალხილულმა, უსიზმრო ძილმა, მკლავს სიცხე, მერე უშენობაღამეგანათევს.... ჩემი მზერიდან შენს მზერამდე შორის მანძილი, შემომალეწეს ქარებმა და ბოლოს მკათათვემ.
რაც შენ წახვედი, იცი?-უკვე არც მეღიმება.... მინდა, ხმამაღლა განვაცხადო ეს და მასზედ რომ: ჩემი სიცოცხლე, შენს გარეშე, არ ეღირება, გამოგიტყდები და ლოდინში ისე გადის დრო.-
მოგონებებსაც ამოხაპავს სისხლიდან პეშვით და დიაგნოზი.... მონატრება, გრაფიკით წყვეტილ.... ჩვენ ერთმანეთით მკურნალობა ერთხელ დავუშვით და მგონი დოზა მოგვივიდა ცოტათი მეტი....
ჩვენ დავიღლებით უსასრულოდ თვალებში ცქერით, ვიცი გადაღლა გულგრილობის გრძნობას ამართლებს, ამ ემოციას, დავიწყება უთუოდ ელის, ჩვენ ერთმანეთის, არაფერი, სულაც არ გვმართებს.
კვლავ დაიწყება დამქანცველი თავის მართლება, რომ ვერ გხიბლავენ სიტყვები და ხშირად აზრებიც, მე უშენობის ამნეზია დამემართება.... და ძველებურად, თბილად ვეღარ "გაგიბრაზდები".
ვერაფერს დავწერ არ მექნება რადგან სათქმელი, სამაგიეროდ სხვას მივუძღვნი სტროფებს უბელოს, შენც აღარ მეტყვი: "მე უთუოდ აქვე მოგელი, თუნდაც ხვალ თბილისს ქარბორბალამ გადაურბინოს".
ახლა კი, სანამ შენი თავი მეიმედება, ამ ერთხელ კიდევ, ძველ სიყვარულს ნუ დამამადლი.... და როცა წახვალ, მე თუ გულზე ხელი მედება, გთხოვ, ნუ იდარდებ ამაზე და შენ მაინც წადი.
მერეც, ნელ-ნელა უხალისოდ გავა ცხოვრება, რადგან გადაღლა გულგრილობის გრძნობას ამართლებს, ჩვენ დავიწყებას ვეცდებით და გვემახსოვრება, რომ ერთმანეთის არაფერი, სულაც არ გვმართებს....
როდის მოხვალ? როდის? უკვე ღამეც მტკივა, უშენობა მწვავს და უშენობა მცივა... მიმაჩვიე ღიმილს, დამასევნე ფიქრებს... ამიხსენი კარგად გაწკენინე იქნებ? აღარ ეძებს თვალი ასე ნაცნობ რჩევას... გამეცალე როცა,დაგიგულე ჩემად... გაყინულა დრო და გათოშილა წამი, დაიღალა გესმის? ბლაბლაბლობით ქალი.... როგორ დავრჩე ასე სად გეძებო კარგო? კვლაფერი ასე ,როგორ უნდა ვკარგო? ისევ გიცდის სევდა ვერ ვერევი ფიქრებს, როგორ მტოვებ ასე? დამიბრუნდე იქნებ?
მომეცი ხელი, უჩემობა, ვიცი გაწუხებს... და გამეტებით, დაუნდობლად, ამტვრევ მარწუხებს... მომეცი ხელი, უშენობა ისევ მაწვალებს... გადაგღეღია ეგ ფიქრები, ვითვლი ნაკვალევს... ხელი მომეცი, ამირიე ისევ გონება... რომ დამამარცხე უშენობით, ნუ გეგონება... მომეცი ხელი, გული ისევ ამიფერადე... და განაბული დამელოდე, გაგიჟებამდე... მე მაღლა მინდა, შენთან მინდა, მაინც ამოვალ.. რომ ვერასოდეს მომიშორო, ისე წამოვალ...
