წვიმა და ჩვენ ორნი... სველი თმა, ხელები, ტუჩები და ცრემლით სავსე სევდიანი თვალები.... ვსველდები და საოცრად მეშინია, რომ წვიმა გადაიღებს და შენ მიმატოვებ...
...გული მომპარე...... უნდა დაისაჯო..... სიყვარულით მინდა დაგსაჯო - ყველაზე მძიმე სასჯელით. მაგრამ არ შემიძლია... ჩემს ხელთ რომ იყოს შენი ბედი, ალბათ მაინც ვერ შევძლებდი ცალმხრივი სიყვარულისთვის გამემეტებინე....
უცნაური ღამეა,არ მეძინება,ვფიქრობ ღამეზე და შენზე.არ ვიცი ახლა საიდან მოვიდა ის იდუმალი,შენი დანახვისას რომ მიიღო ჩემმა სულმა,ან რითი ჰგავდი იმ ოცნების ადამიანს სიზმარში,რომ მელანდებოდა ხოლმე...
.....შენ ვერასოდეს მიხვდები, რაოდენ დიდი სიხარული ხარ ჩემთვის. როდესაც შენზე ფიქრებში ჩამეძინება ხოლმე, ვიღვიძებ, - ისევ შენზე ფიქრები მიტრიალებს თავში და თვალწინ შენი სახე მიდგას. შენ ერთადერთი არსება ხარ, ვისზედაც ვოცნებობ ასე... მნიშვნელობა არა აქვს, სად იმყოფები იმ წამს... მე შენ გრგძნობ დღისითაც და ღამითაც...
ჩემი ცხოვრების მანძილზე ყოველ წუთს და ყოველ წამს ჩემი ფიქრებით მე მუდამ შენთან
გავბედე და გწერ, ისევ წვიმს. ფანჯარაში ვიხედები და შენ გხედავ, შენი ხატება არასდროს არ მცილდება წვიმის დროს , თავს მარტოსულად არ ვგრძნობ რადგან შენზე ფიქრი არ მანებებს თავს.
არ ვიცოდი ესე თუ გამიძნელდებოდა...არ ვიცოდი თორემ არ გაგიშვებდი , არ გაგიშვებდი ჩემგან თუმდაც 1 ნაბიჯით შორს. ჩემსკენ მოგწევდი და ჩაგეხუტებოდი, ჩაგეხუტებოდი ისე რომ გეგრდძნო თუ როგორ ცემს სიყვარულისგან ჩემი პატარა გული,
ხშირად საშინელი იმედგაცრუებაა ჩვენი ცხოვრება, ტირილი გვინდება და ბევრჯერ ცრემლების გვეშინია... გვეშინია, ვინმემ არ შენიშნოს ჩვენი სისუსტე, ჩვენი ტკივილი. არადა, ხან რა ძლიერ გვჭირდება, ვინმემ გვირჩიოს, სწორ გზაზე დაგვაყენოს და, როგორც ახალშობილს, სითბო და ზრუნვა არ მოგვაკლოს, ხელი ჩაგვჭიდოს და არასოდეს მოგვცეს უფლება, მარტოსულ პიროვნებად ჩამოვყალიბდეთ. ზოგჯერ რა ძლიერი და მტანჯველია მონატრება. გულის კუნჭულს აღარ ჯერდება და მთელ გულს იკავებს, მაგრამ პატარა იმედის ნაპერწკალიც კი თუ გაკრთა ჩვენს გულში, მაშინვე გვიბრუნდება ბრძოლის და გამარჯვების რწმენა. ვინც საკუთარ თავს ფლობს, ის ყველაზე ძლიერიაო, მაგრამ განა ყველას შეგვწევს, ამის უნარი?! - არა, რა თქმა უნდა. მხოლოდ ადამიანს ძალუძს, უყვარდეს და ამავდროულად სძულდეს, ხედავდეს და უსინათლო იყოს, ესმოდეს და ყრუ იყოს. მხოლოდ ადამიანებს შეგვწევს უნარი, "ერთგულების ფიცი" ღალატით დავაგვირგვინოთ, მეგობრობა შევთავაზოთ და გავანადგუროთ, სიყვარული ავუხსნათ და მივატოვოთ...
