დასანანია,რომ ეს თვალები ტირის შენს გამო, მაგრამ შენ ამას მე არასოდეს არ დაგანახებ, რატომ მოგინდა ჩემი ოცნების პრინცს შეეხამო, დიდი ხანია დავივიწყე ეგ შენი სახე.
მაგრამ ვაი,რომ არ შემიძლია სხვა შევიყვარო ეს სიყვარული ჩემი ცხოვრების დასაბამია, მე აღარ ძალმიძს ტირიფებივით ცრემლები ვღვარო, უღირსებისთვის ამდენი ფიქრი დასანანია.
გათენებულა... რახანია... მე კი ღამეში... კვლავ სიზმარ-სიზმარ დაგეძებდი დღეს ჩემთან არმყოფს... ოჰ... ერთი წამით ჩამახედა შენს ცივ თვალებში... გადმოგიღვრიდი მთელ სიცოცხლეს სიკვდილის სამყოფს...
ეს დღეც კედლებში მოემწყვდევა... ჭკუიდან შემშლის... უკვე ათასჯერ გადაყვანილს სიგიჟის ზღვარზე... და ახლა... შენი თბილი სუნთქვა... სულ ერთი პეშვი... ან... შენი თავი მოყრდნობილი ჩემს დაღლილ მხარზე.
ქალი სიცოცხლე და გაზაფხული, ქალი სილამაზე, სიყვარული. ქალი უბედობა, სიხარული, ქალი სევდიანი სინანული. ქალი თავნება და თვინიერი, ქალი შუშხუნა და ღვინიერი. ქალი ამერი და იმიერი ქალი სამყაროით მშვენიერი. ქალი წმინდა ნინო, სალოცავი. ქალი ერთგული და სცოდავი. ქალი თამარი და ერისთვალი ქალი რუსთაველის საფიცარი. ქალი მამაკაცის სატყუარი, ქალი ნაღდი გულის საბუდარი. ქალი ოჯახის ბურჯი, ქალი ვაჟკაცის ურჩი, ქალი კედელიც და ბზარიც ქალი ცხრა უღელი ხარი!
ტანს შენი მხრები მაცვია, თავს შენი თმები მხურავს, მაქვს შენი ინტონაცია, ვარ შენი ხელისგულა; მჭირს შენნაირი სენი და ვერ ვეგუები სევდას, ხარ ჩემი სამოსელი და ვარ შენი თოვლის გუნდა.
