შენს სულში რა მინდა? თუ ვერ გავათენე, მასში, სიმარტოვის ბნელი ირონია. ახლა გატირებდი, დედას გეფიცები, თუმცა, ეგ ცრემლებიც, ჩემთვის მირონია. მე შენთან რა მინდა? - ზედმეტი სიტყვების, მაგივრად თვალიდან მზის სხივის დაკრეფა, ყველა გაელვებით, რომ ჰგავდე გაზაფხულს, ისე კი ამინდი მანაღვლებს ნაკლებად. ან ეხლა რად მინდა? ვუყურო უშენოდ, ბნელ ქალაქს - მაღლიდან, დაყრდნობით რაფაზე, ქალაქში ნისლია (ეს მე ვარ ამ წუთას) და სიო ქუჩებში აცეკვებს ნაფაზებს. რა მიყვარს? - რომ ვწყდები, საერთოდ სამყაროს, შენს მკერდზე ჩასუნთქვით, თავს როცა მივადებ და მინდა, ხო მინდა! მეტს ვითხოვ ყოველთვის, რომ უფრო თბილოდეს, რომ უფრო გიყვარდე. მე შენგან რა მინდა? - სუნთქვა ასინქრონულ პულსში გადაზრდილი გულის ჩქარი ფეთქვა, როცა ახლოსა ხარ - მუდამ ასე არის, ან თუნდაც შორს იყო, მაინც უნდა მეთქვა - მიყვარხარ...
შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგეები, მწყურალს სიყვარულით კოცნა ეამება, შენთან გათელილი ტრფობის ღამეები, წარსულს გავატანო როგორ გეკადრებ?. ან კი რა მქონია,წარსულს რომ გადავცე. თითო შეხება და თითო გაღიმება, ან რა ვუსახსოვრო გული გამიძარცვე, თავად გამიძარცვე შენი მოგონება. შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგეები, სიტყვა დამწყვდეული უნდა გავაჭენო, რატომ ამიშენე შენს წინ დარაბები, ჩემი გაზაფხული სადღა გავაშენო?! ჩემი სიყვარული ნაყოფს ვერ მოისხავს, სარწყავს კალაპოტი თავად შეუცვალე, მაგრამ გაიხარებს როგორც სარეველა, როგორც სარეველა აღარ შეგიბრალებს. შენთვის გაილეშა ჩემი ბაგები, ბოლო სასმისიც და სული დაილევა, ასე გაფერმკრთალდა შენი სინატიფე, ჩემში სარეველას რომ ვერ შეელევა. ფრთები დაალეწე შენ ჩემს შემოდგომას, შავ-თეთრ ფოთოლცვენას წითლად დაათოვე.
თვალებს დავხუჭავ, მაგრამ ძილი აღარ მეკარება, ფიქრით შენთან ვარ, შენი სახე თვალთ მეხატება, გარეთ ქარი ქრის, სევდიანად ღამე ილევა, ისევ არ მძინავს, შენთან ყოფნა ისევ მინდება.
მინდა გაგათბო, მაგრამ ვიცი ჩემთან რომ არ ხარ, მოვითმენ, რადგან სიყვარულის მწარე მონა ვარ, ვიფიქრებ ისევ, ვიოცნებებ და ქარში ვივლი, შემტკივა მაგრამ, სიყვარულით გავუძლებ ტკივილს.
ვიხეტიალებ ქართან ერთად სევდიან ღამეს, ღამე ილევა სევდიანად დაითვლის წამებს, მაგრამ უეცრად ჩემმა გულმა დაიწყო თრთოლა, თითქოს ვიღაცამ ჩამჩურჩულა "ის შენთან მოვა"
დაგელოდები, გავიფიქრებ სულ ორი წამით, და თუ მოვიდა ეს ოცნება ახდება ღამით, აი,ვიღაცამ ჩამჩურჩულა "მაგრად მიყვარხარ" ნუთუ შენ ხარ სიხარულო? ნუთუ შენა ხარ???
შემოვტრიალდი,დავინახე შენი თვალები და დავითვალე ბედნიერი ჩემი წამები. აღარ ვტიროდი,აღარ მციოდა და არც ვდარდობდი, რადგან ცივ ხელებს ერთმანეთის გულით ვათბობდით.
ვევედრებოდით ამ წუთებს რომ არ გასულიყო, ჩემი ცხოვრება ჩემგან შორს რომ არ წასულიყო. ბედნიერ წამთა კვლავ უეცრად მარტოდ დამტოვა, ჩემი სიცოცხლე წაიყანა და მიმატოვა.
გამომეღვიძა,მაგრამ გული ძალზედ მტკიოდა, სიზმარი მორჩა,ჩემ გულში კი ისევ სციოდა. დავხუჭე თვალი და თვალიდან ცრემლი მდიოდა თითქოს უშენოდ გაჩერდა დრო და რ გადიოდა..."
